محبوبه ریاستی

مسئولیت‌پذیری مهارتی است که باید آن را به کودکان آموخت تا در آینده در ورطه زندگی اجتماعی دچار مشکل نشوند. اما نباید از آن سوی بام نیز بیفتیم. گاهی بعضی والدین آنقدر به کودکشان مسئولیت می‌دهند و آنقدر سختگیری می‌کنند که کودک را خسته و از دنیای کودکی‌ جدا می‌کنند. در «فرزندپروری» این هفته با دکتر میترا حکیم‌شوشتری، فوق‌تخصص روان‌پزشکی کودکان و نوجوانان در این‌باره گفت‌وگو کرده‌ایم.

ادامه مطلب...

آنتونی وان لیون هوک در سال 1683 در نامه‌ای به جامعه پادشاهی لندن نوشت:
«...موجودات بسیار کوچک و متحرک...». او درواقع آنچه در پلاکی از دندان خود زیر میکروسکوپ دیده بود را توصیف می‌کرد. 3 قرن پس از مشاهدات لیون هوک، میکروبیوم انسان (حدود 100 تریلیون میکروبی که در بدن انسان زندگی می‌کنند) هنوز مطالعه نشده است زیرا استخراج و کشت دادن آنها در آزمایشگاه کار سختی است ولی یک دهه قبل، ظهور فناوری تعیین توالی این امکان را فراهم کرد.

«پروژه پایگاه داده‌های مرجع میکروبیوم انسان» که در سال 2012 پایه‌گذاری شد، جزییات بی‌نظیری را از دنیای متنوع میکروب‌هایی که در بدن ما زندگی می‌کنند، آشکار کرد.

بیشتر آنها در روده زندگی می‌کنند و البته فوایدی برای سلامت ما دارند؛ غذاها را هضم می‌‌کنند، مواد ضدالتهاب تولید می‌کنند و سیستم ایمنی ما را آموزش می‌دهند تا دوست را از دشمن تشخیص دهد. پرده‌برداری از راز نقش میکروبیوم انسان در زندگی پایه‌های پزشکی و تغذیه را تکان داده است. دانشمندان در حال حاضر فکر می‌کنند دیگر انسان موجودی خودکفا نیست، بلکه اکوسیستمی پیچیده است که با انواع گونه‌های میکروبی زندگی می‌کند و همزیستی دارد.
براین‌اساس، سلامت انسان نوعی اکولوژی محسوب می‌شود که مراقبت از آن شامل مراقبت از جمعیتی که در آن زندگی می‌کند نیز است.

هفته نامه سلامت/529

در اکثر ایالت‌های آمریکا به افراد کمتر از 18 سال سیگار نمی‌فروشند. براساس قوانین بسیاری از ایالت‌ها، فروش سیگارهای الکترونیک (ای‌سیگارها) به نوجوانان ممنوع است، اما انجمن پزشکی آمریکا معتقد است سن مجاز برای خرید این‌سیگارها باید به 21 سال افزایش پیدا کند. این انجمن خواهان افزایش محدودیت‌ها برای خرید سیگارهای الکترونیکی به نوجوانان است، اما چطور است که جوانان 18ساله بتوانند سیگار معمولی بخرند اما این ‌سیگار نه.

مخالفان درخواست انجمن سوالاتی دارند، مثلا اینکه چرا انجمن پزشکی آمریکا درباره سیگارهای الکترونیکی حساس است و درباره انواع دیگر دخانیات چنین حساسیتی ندارد؟

انجمن از اداره غذا و داروی آمریکا خواسته تا این مقررات را اعمال کند.

رئیس انجمن، دکتر رابرت واه، می‌گوید: «درخواست جدید انجمن پزشکی برای افزایش سن خرید سیگارهای الکترونیکی به 21 سال، در واقع ادامه تلاش‌های قبلی این انجمن برای دور کردن کودکان از مصرف دخانیات است. ما همچنین از اداره غذا و دارو می‌خواهیم قوانین دقیق‌تری برای این نوع سیگارها وضع کنند.»

دکتر واه در اظهارات خود سیگارهای الکترونیکی را با انواع عادی که حاوی توتون است، یکی می‌داند، اما حقیقت آن است که سیگارهای الکترونیکی توتون ندارند.

آیا این اشتباهی سهوی از طرف انجمن است یا روشی عمدی و حساب‌شده؟ چرا مسئولان جامعه پزشکی ما نقش سیگارهای الکترونیکی را دستکم می‌گیرند، وقتی می‌دانند که می‌توانند در ترک عادت مصرف دخانیات موثر باشند؟ مضرات و فواید سیگارهای الکترونیکی هنوز به‌طور کامل شناخته نشده است. برخی بررسی‌ها نشان می‌دهند، استفاده از این نوع سیگارها می‌تواند در ترک سیگارهای معمولی موثر باشد، اما برخی کارشناسان عقیده دارند معلوم نیست، کارایی‌ این نوع سیگارها بیشتر از داروهای ترک سیگار باشد. فواید آنها برای کاهش مضرات ناشی از دخانیات هنوز مشخص نیست. از سوی دیگر، موافقان سیگارهای الکترونیک می‌گویند، با توجه به اینکه توتونی در ساخت این سیگارها به‌کار نرفته است، این سیگارها جذب نیکوتین را متوقف می‌کنند.

در هر صورت اداره غذا و داروی آمریکا سیگارهای الکترونیکی را تایید کرده است، اما کارشناسان بهداشتی معتقدند که هنوز قوانین لازم برای تعیین کیفیت و ساخت و اجازه فروش آنها تدوین نشده است.
از زمان ورود این سیگارها به بازار در سال 2004، استفاده از آنها در تمام جهان افزایش پیدا کرده است. آمارهای سال 2012 می‌گویند، بیش از 12 درصد از دانش‌آموزان دبیرستانی در آمریکا دستکم یک بار این سیگارها را تجربه کرده‌اند. در سال 2003 این سیگارها را یک مخترع چینی به نام هون لیک برای اولین بار ابداع کرد. از آن زمان، 466 برند از این سیگار به بازار آمده است. از جمله سرمایه‌گذاران در این صنعت جدید، شرکت‌های بزرگ تولید سیگار هستند.

هفته نامه سلامت/529

تحقیقات جدید دانشمندان نشان می‌دهد بسیاری از افراد براساس تجربه‌های شخصی خود برای دریافت یا عدم دریافت واکسن آنفلوانزا تصمیم می‌گیرند و تنها عامل مهم در این زمینه مربوط به تبلیغات نیست. تحقیقی که توسط دانشگاه جورجیا انجام شد، نشان داده که راهکار مناسب برای متقاعدکردن افراد برای دریافت واکسیناسیون آنفلوانزای سالانه بسیار فراتر از پیام‌های هوشمندانه و اطلاعیه‌های خدمات عمومی است. این تحقیق که به سرپرستی گلن نواک انجام گرفت، به تشریح موانع و محرک‌های دخیل در تصمیم‌گیری‌های مردم مبنی بر دریافت واکسن آنفلوانزا می‌پردازد. نواک می‌گوید: «یکی از یافته‌های بسیار مهم این تحقیق این است که تجربه شخصی افرادی که سالیانه این واکسیناسیون را انجام می‌دهند و کسانی که دریافت‌کننده این واکسن نیستند، در این تصمیم‌گیری بسیار مهم تلقی می‌شود. من فکر می‌کنم بسیار مهم است که به خاطر داشته باشیم غلبه بر تجربه‌های شخصی افراد بسیار سخت است. در بسیاری از مواقع باور بر این است که می‌توان با آموزش دادن یا متقاعد کردن افراد، آنها را به انجام واکسیناسیون ترغیب کرد، اما همیشه این چنین نیست. گاهی برای ایجاد این نوع تمایلات در افراد نیازمند تولیدهای بهتر یا تجربه‌های شخصی جدید و متفاوت‌تری هستیم.»

نواک در ادامه بیان کرد: «در کل این تحقیق به این نتیجه رسید که نیاز است مردم به آنفلوانزا به عنوان یک بیماری بسیار جدی نگاه کنند تا مورد واکسیناسیون قرار بگیرند.» این تیم تحقیقاتی همچنین به این نتیجه رسیده‌اند که تفاسیر نادرستی مانند اعتقاد به اینکه این واکسیناسیون منجر به آنفلوانزا می‌شود، هنوز هم باقی مانده و گاهی ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی به این تفاسیر نادرست دامن می‌زنند. یکی از یافته‌های بسیار عجیب این تحقیق در زمینه برداشت‌های کارکنان مراکز مراقبتی و دیدگاه آنها نسبت به بیماری آنفلوانزا بود.
نواک در این‌باره گفت: «برخی از کارکنان مراکز مراقبتی می‌دانند که ممکن است به آنفلوانزا مبتلا شوند، اما نمی‌دانند که می‌توانند باعث انتقال آنفلوانزا شوند. آنها تنها به بیماران به چشم یک تهدید نگاه می‌کنند و خودشان را درنظر نمی‌گیرند و همین امر باعث ایجاد مانعی برای دریافت واکسن آنفلوانزا توسط آنها شده است.»

هفته نامه سلامت/529

نتایج یک تحقیق در دانشگاه کورنل که 2 سال به طول انجامیده و به‌تازگی در مجله Obesity به چاپ رسیده، نشان داده که ثبت‌کردن هرروزه وزن روی یک جدول به افراد کمک می‌کند وزنشان را کاهش دهند و آن را حفظ کنند.

دیوید لویتسکی، محقق ارشد این تحقیق که استاد تغذیه و روان‌شناسی است، در اخبار دانشگاه اظهار کرده که شما برای این کار تنها به یک ترازو و یک صفحه اکسل نیاز دارید یا حتی می‌توانید وزنتان را در کاغذ روی یک منحنی ثبت کنید.

به گفته محققان، افرادی که در سال اول با این روش وزن کم کرده‌اند، در سال دوم هم به کاهش وزنشان ادامه داده‌اند. دلیل آن ‌هم مشخص است، زیرا مطالعه‌های قبلی نشان داده که 40 درصد از کاهش وزن در طول 1 سال و حدود صددرصد آن‌ هم در طول 5 سال اتفاق می‌افتد.

به گفته دکتر لویتسکی، این دستاورد شما را مجبور می‌کند که به ارتباط بین غذاهایی که می‌خورید و افزایش وزنتان دقت کنید. وی توضیح می‌دهد: «پیش از این تصور می‌شد که نباید هرروز خود را وزن کنید اما این تحقیق دقیقا خلاف این اعتقاد را ثابت می‌کند.»
گفتنی است اگرچه وزن کردن روزانه به زنان کمک می‌کند اما روی مردان تاثیر بسیار بیشتری دارد. دکتر لویتسکی دراین‌باره می‌گوید: «به نظر می‌رسد این روش برای مردان بیشتر از زنان موثر باشد، ولی هنوز علت آن را نیافته‌ایم.»

هفته نامه سلامت/529

«عفونت ویروسی چشم» که اختصارا با نام علمی EKC شناخته می‌شود، یکی از بیماری‌هایی است که در این فصل شیوع می‌یابد و به سادگی به وسیله نوعی ویروس منتقل می‌شود. شدت این بیماری از یک قرمزی ساده و کم‌اهمیت چشم تا عفونت بسیار شدید و پرعارضه چشم متغیر است.

عامل انتقال این بیماری، ترشحات چشم، شنا در استخر آلوده، وسایل چشم‌پزشکی آلوده و سایر اجسام و وسایل آلوده حتی دستگیره در آلوده است.

علائم بیماری معمولا 10-7 روز بعد از تماس با عوامل آلوده‌کننده شروع می‌شود. این نشانه‌ها ممکن است از ابتدا در دو چشم، همزمان شروع شود یا ابتدا فقط یک چشم مبتلا شود و به سرعت چشم دیگر را نیز درگیر کند. علائم شایع به‌صورت قرمزی شدید و گاهی حتی خونریزی زیر ملتحمه، تورم ملتحمه، تورم و قرمزی پلک‌ها، احساس جسم خارجی، حساسیت به نور، آبریزش چشم و گاهی ترشحات چربی است. ممکن است علائم سرماخوردگی و گلودرد و تورم غدد لنفاوی اطراف گوش نیز دیده شود.

در صورت گرفتاری قرنیه، لکه‌های کدورت در سطح قرنیه، 1 تا 2 هفته بعد از شروع بیماری ایجاد می‌شود و ماه‌ها تا سال‌ها بعد ادامه می‌یابد و منجر به کاهش دید می‌شود.

عوارض بیماری عبارتند از: کدورت قرنیه و تاری دید، چسبندگی ملتحمه و خشکی چشم که این عوارض ممکن است دائمی و غیرقابل بازگشت باشند. تشخیص براساس شرح‌حال بیمار، علائم و سیر بیماری است و بررسی‌های آزمایشگاهی معمولا کاربردی ندارند. درمان عمدتا حمایتی است و براساس سیر و شدت بیماری و به صلاحدید پزشک تجویز می‌شود.

به علت اینکه عوارض بیماری ممکن است دائمی و غیرقابل برگشت باشد و گاه به افت دید دائم منجر شود، پیشگیری در این بیماری بسیار مهم و حیاتی و مهم‌تر از درمان است. بیماری حداقل تا 2 هفته بعد از شروع علائم، واگیردار است. انتقال آن نیز بسیار ساده و سریع و حتی از طریق تماس با دستگیره در یا خودکار آلوده ممکن است باشد بنابراین فرد مبتلا باید به شدت و دقت مراقب باشد و مانع انتقال عفونت از خود به دیگران شود.

پرهیز از هرگونه تماس مستقیم با وسایلی که دیگران به آن دست می‌زنند، مثل اهرم شیرآب، دستگیره در، کلید برق، خودکار و...
برای پیشگیری از ابتلا به این عفونت بسیار مهم است. در صورت آلوده شدن احتمالی وسایلی مثل دستگیره در سطح آن باید با افشانه‌های ضدعفونی‌کننده که در داروخانه‌ها موجود است یا الکل سفید، تمیز شود. رعایت این نکته‌ها، به‌خصوص در خانواده‌هایی که تماس دائمی و نزدیک با هم دارند، مانع ابتلای سایر افراد و اعضای خانواده می‌شود.

هفته نامه سلامت/529

متاسفانه ادب و اخلاق حتی در بین اقشار فرهیخته‌ای مانند روزنامه‌نگاران که دست‌کم باید الگوی اخلاق نوشتاری در جامعه باشند هم افول کرده است

دکتر سعید معدنی

جامعه‌شناس، مدیر گروه جامعه‌شناسی دانشگاه آزاد تهران مرکز

این روزها 3 برنامه پرمخاطب «پایتخت»، «ماه عسل» و «خندوانه» از شبکه‌های اول و سوم سیما و شبکه نسیم در حال پخش هستند که رویکردها و انتقادهای بسیار متفاوتی درباره آنها مطرح است، انتقادهایی که در بیشتر موارد، مرزهای ادب را در فضای مجازی از بین می‌برند و به فحاشی و بدزبانی نسبت به برنامه‌سازان و مجریان این برنامه‌ها تبدیل می‌شوند. نقدهای شدید و غیرمحترمانه‌تری که در این میان مطرح شده‌اند، نسبت به برنامه ماه عسل و شخص احسان علیخانی بوده‌اند. اگر بخواهیم این نقادی‌های خارج از ادب و فحاشی‌های غیراخلاقی را ریشه‌یابی کنیم، باید به این واقعیت تلخ برسیم که متاسفانه، روحی از نخبه‌کشی در کشور و جامعه ما وجود دارد. به‌عبارت ساده‌تر، در بسیاری از موارد، اگر فردی در زمان کوتاهی به شهرت، ثروت و پایگاه اجتماعی خوبی برسد، حجم بالایی از تحقیر، توهین و تخریب به سوی او روانه می‌شود. چرا؟ چون شرایط رسیدن به این موقعیت برای تمام افراد جامعه وجود نداشته است و افرادی که دست به توهین و تحقیر می‌زنند، با خودشان می‌گویند چرا فلانی به چنین جایگاهی برسد و من نرسم؟! از طرف دیگر، موجی از حسادت‌های ریز و درشت هم بین مردم ما وجود دارد و همین حسادت‌ها باعث می‌شوند بسیاری از ما نخواهیم یا نتوانیم رشد و پیشرفت اطرافیان یا یکی از اعضای جامعه را ببینیم و او را تحقیر نکنیم یا انگ دزدی، خلافکاری، رانت‌خواری و... به او نزنیم.

بیشتر کسانی که اینقدر سطحی و بی‌ادبانه دست به نقد برنامه‌هایی مانند ماه عسل یا پایتخت می‌زنند، کل داستان را نمی‌بینند. یعنی تنها یکی- دو قسمت پراکنده از این برنامه‌ها را دیده و سپس دست به نقد کردن زده‌اند. این در حالی است که کسی می‌تواند نقد منصفانه‌ای درباره یک برنامه داشته باشد که حداقل 70 درصد از آن برنامه را دیده باشد. ممکن است بسیاری از این افرادی که نقدهای تند و زننده‌ای به احسان علیخانی یا محسن تنابنده کرده‌اند، اصلا یک برنامه کامل از آنها را هم ندیده باشند و براساس معیارهای شخصی، نه بر اساس اصول نقد، انتقادهای تند خود را بیان کرده باشند. متاسفانه باید این واقعیت امروز جامعه را هم بپذیریم که ادب و اخلاق، حتی بین اقشار فرهیخته‌ای مانند روزنامه‌نگاران که باید الگوی اخلاق نوشتاری و رفتاری در جامعه باشند هم افول فراوانی کرده است. وقتی روزنامه‌نگار ما تیتر می‌زند: «والیبال روسیه سرویس شد»، وقتی خانم‌های دانشجوی دندان‌پزشکی ما در جریان توافقات هسته‌ای، پلاکارد به دست می‌گیرند و روی آن می‌نویسند که: «ما دانشجویان دندان‌پزشکی، دهان فلانی را سرویس می‌کنیم»، دیگر چه توقعی می‌توان از رعایت اخلاق و ادب میان مردم عادی جامعه داشت؟ اقشاری از جامعه مانند روزنامه‌نگاران یا دندان‌پزشکان، جزو فرهیختگان و نخبگان مملکت محسوب می‌شوند و زمانی که ما با این درجه از افول اخلاق و ادبیات میان این اقشار مواجه می‌شویم، به‌طور حتم باید منتظر تنزل اخلاق و ادب میان افراد عادی جامعه هم باشیم. زمانی که ادبیات و اخلاق افراد تحصیلکرده جامعه مانند ادبیات کلامی افراد لمپن می‌شود، نباید توقع داشت که کسانی با سطح سواد یا جایگاه‌ اجتماعی پایین‌تر، از فحاشی و ادبیات پست برای بیان نظرهای خود استفاده نکنند.

ادامه مطلب...

روان‌شناسی توهین به چهره‌ها

دکتر حامد محمدی‌کنگرانی

روان‌پزشک، عضو کمیته‌های روان‌درمانی و رسانه انجمن روان‌پزشکان ایران

این که چرا در شبکه‌های اجتماعی، نقد و اظهار نظر درباره برنامه ماه‌عسل و سریال پایتخت‌ و آدم‌های محوری آنها (احسان علیخانی و محسن تنابنده) از انتقاد و نقادی گذشته و به توهین و هتاکی رسیده، سوال مهمی است که نباید به ریشه‌های آن بی‌اعتنا بود. متاسفانه در این میان، گاهی شاهدیم که رسانه‌های گروهی هم به جای جریان‌سازی مثبت و اصلاح رویه‌های غلط، همان رویه‌های ناسالم موجود در شبکه‌های اجتماعی را در پیش می‌گیرند. آنچه در ادامه خواهم گفت، عمدتا پاسخی به این پرسش است که چرا در شبکه‌های اجتماعی، فحاشی جای نقادی را گرفته است؟

قصه از کجا شروع شد؟

داستان توهین‌های علنی مردم از روز قرعه‌کشی جام جهانی که به علت پوشش نامناسب خانم مجری، صدا و سیما موفق به پخش آن شد، اوج گرفت و خود را خیلی بارز نشان داد و بعد از آن هم گروهی از مردم در صفحه‌های اجتماعی به مسی اهانت کردند.

حالا هم که شاهد موجی از توهین‌ها و هتاکی‌ها به برنامه ماه عسل و احسان علیخانی و سریال پایتخت و محسن تنابنده هستیم. برخی علت این اهانت‌ها را ضعف برنامه امسال نمی‌دانند و معتقدند قبل از شروع آن هم جوک‌ها و مطالب نه چندان مودبانه در برنامه اینترنتی موبایلی و شبکه‌های اجتماعی وجود داشته اما من این نظر را چندان قبول ندارم چون سال‌هاست احسان علیخانی در ماه رمضان برنامه دارد و مردم او را می‌شناسند. فقط چند سال قبل واتس‌آپ، وایبر، لاین، تلگرام و... نبود و حالا که تکنولوژی پیشرفت‌ کرده، بیان این مطالب همه‌گیرتر شده و افراد بیشتری نظر می‌دهند یا جوک‌های مرتبط با ماه عسل را می‌خوانند.

علاوه بر این، روز به روز افراد بیشتری از اینترنت استفاده می‌کنند و هر کسی با هر سطح شناخت، تحصیلات و درک، اعتبار و آبرو و مسائل اخلاقی و انسانی به شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی دسترسی پیدا کرده و می‌تواند خشم خود را نسبت به دیگران به وسیله آن بروز دهد؛ درست مصداق «تیغ در دست زنگی مست» است.

این روزها مردم از روستاهای دورافتاده گرفته تا شهرهای بزرگ، با هزینه‌های پایین به راحتی حتی با یک سیم‌کارت، می‌توانند به اینترنت دسترسی داشته باشند و هر چه می‌خواهند، منتشر کنند.

ادامه مطلب...

حواشی پرطرفدارترین برنامه‌ تلویزیون در ساعت‌های نزدیک افطار ماه رمضان را چه کسانی و چرا به راه انداخته‌اند؟

پرنیان پناهی/ندا احمد‌لو /بهاره سیاه‌کلا/در پی حاشیه‌های پیش‌آمده برای 2 قسمت از برنامه «ماه عسل»، علی‌اصغر پورمحمدی (معاون سیما) در نامه‌ای به شبکه 3 تذکر داد و خواستار توبیخ عوامل انتخاب میهمان‌های این دو برنامه شد. در متن نامه پورمحمدی به مدیر شبکه 3 که عنوان «توبیخ ماه عسل، تذکر به شبکه 3» در بالای آن درج شده، آمده است: «جناب آقای سیدغلامرضا میرحسینی، مدیر محترم شبکه 3 سیما! برنامه ماه‌عسل از برنامه‌های معنوی‌، تاثیرگذار و پرمخاطب رسانه ملی در ماه مبارک رمضان محسوب می‌شود که دست‌اندرکاران آن توانسته‌اند با تلاش چندساله اوقات خوبی را برای مردم عزیز ایران به‌خصوص روزه‌داران مومن فراهم کنند اما امسال به ‌رغم جدیت جنابعالی و گروه برنامه‌ساز برای افزایش کیفیت و محتوای این برنامه و توجه ویژه‌ به انتخاب بهتر سوژه‌ها و میهمانان مناسب که نسبت به سال‌های گذشته از جذابیت و تاثیر بیشتری برخوردارند، متاسفانه 2 برنامه و 2 انتخاب غلط در ماه‌عسل امسال از شیرینی و شهد این زحمات کاسته و موضوعات و مفاهیمی مطرح شده است که نه در ماه‌عسل که در هیچ‌یک از برنامه‌های دیگر سیما نیز جایی ندارند.

 از آنجا که تکرار اینگونه اشتباه‌ها قابل‌اغماض نیست‌، با تذکر به جنابعالی، لازم است ضمن توبیخ عوامل آن انتخاب غلط، به نظارت موثر بر تصحیح‌، ارتقا و ادامه مسیر خوش‌سابقه این برنامه اهتمام کنید.» این خبری بود که 11 تیرماه روی خط خبرگزاری‌ها رفت؛ خبری درباره توبیخ یکی از پربیننده‌ترین برنامه‌های تلویزیون در ماه رمضان، «ماه عسل» که حتی اگر بیننده آن نبوده باشید، حتما اسم آن را شنیده‌اید، اسمی که گره محکمی خورده به نام مجری این برنامه، احسان علیخانی، کسی که جدا از محتوای این برنامه، خودش یکی از دلایل پر‌بیننده بودن و پر سر و صدا بودن این برنامه است. او که چند سالی است این برنامه را روی آنتن دارد، بین دو قطب موافقان و دوستداران سرسخت و مخالفان و منتقدان آتشین در حال بالا و پایین شدن است؛ موضوعی که چندان تازه نیست و چند سالی است با شروع این برنامه آتش آن داغ‌تر هم می‌شود. آتشی که از نقدها و ایرادها و شوخی‌های کوچک مثل حالت و ادا و اطوارهای مجری و طرز لباس پوشیدنش در فضای مجازی و رسانه‌ای شروع می‌شود تا به نقدهای جدی درباره محتوای برنامه و میهمان‌ها می‌رسد. اما یک جستجوی کوچک در شبکه‌های اجتماعی کافی است تا متوجه شوید چیزی که امسال این روال معمول - شما بخوانید این جنگ معمول 3-2 ساله- را کمی بهم ریخته و شدت و حدت بیشتری به آن داده، برنامه پرمخاطب دیگری است به نام «خندوانه» با اجرای رامبد جوان؛ برنامه‌ای که آن هم با سیل موافقان و مخالفانش روی آنتن شبکه نسیم رفته است، برنامه‌ای طنز که پیام‌های فرهنگی و اجتماعی و سیاسی خود را در قالب طنز ارائه می‌کند، البته با اجرای رامبد جوان، مجری‌ای که به دلیل طنازی‌ها و پیشینه خود موافقانی داشت که حتی اگر برنامه او را ندیده بودند، آن را تحسین می‌کردند اما در این میان، قیاس نابجایی در شبکه‌های اجتماعی دست‌به دست گشت و حتی به برخی از رسانه‌های گروهی هم تسری پیدا کرد که اگر خندوانه از خنده مردم پول درمی‌‌آورد، ماه عسل از گریه مردم ارتزاق می‌کند؛ اتهامی که در کنار شایعه دروغین دستمزد آنچنانی مجری ماه عسل، اشک او را در یکی از اجراهای زنده‌اش در گفت‌وگو با یکی از مجروحان جنگ تحمیلی درآورد. گروه موضوع ویژه «سلامت» این هفته ضمن پرداختن به داستانی که گوشه‌ای از آن را خواندید، نگاهی دارد به فضای نقد در دنیای مجازی و رسانه‌ای که بیشتر از آنکه نقد باشد، حالت فحاشی به خود گرفته و نه تنها در تلویزیون، که در سینما و تئاتر و دیگر عرصه‌ها و رسانه هم راه ویرانگری خود را باز کرده و همچنین ضمن گفت و گو با کارشناسان مختلف در حوزه‌های جامعه‌شناسی و روان‌شناسی، به تاثیر و دامنه این برخوردها هم نگاهی انداخته است.

«ماه عسل»؛ دیروز، امروز، فردا

سارا جمال‌آبادی

من بیننده پر و پا قرص برنامه «ماه عسل» نبودم و نیستم. احسان علیخانی هم مجری مطلوب من نیست، نبوده و شاید هم هیچ‌وقت نخواهد شد. این را هم می‌دانم که برای شروع گزارش کار درستی نیست که دست روی نبض دلت بگذاری و از من شخصی‌ات شروع کنی به حرف زدن. بهتر است از یک جای دیگر شروع کنی که سنگین‌تر باشد، بهتر باشد و کلمه‌های قلنبه و سلنبه‌تری در آن بگنجد اما این‌بار می‌خواهم دقیقا خلاف همه چیزهایی که می‌دانم، عمل می‌کنم. می‌خواهم از خود شخصی و احساس شخصی‌ام شروع کنم به نوشتن گزارش چون تقریبا 2 سالی است به نوعی با انواع برخوردها با این برنامه مواجه می‌شوم. خنده‌ام می‌گیرد، متاسف می‌شوم، خوشم می‌آید از جواب‌ها، تعجب می‌کنم از شاخ و شانه کشیدن‌ها و خیلی وقت‌ها به این نتیجه رسیده‌ام که خیلی از ما به دنبال موجی به راه می‌افتیم و همرنگ جماعت می‌شویم؛ خوب یا بدش بماند اما فقط به این دلیل که در اولین قدم زحمت نگاه کردن و در دومین قدم زحمت فکر کردن به خودمان ندهیم. این موضوع شاید در نگاه اول ربطی به برنامه «ماه عسل» نداشته باشد اما حتما در مرور بعدی ربط پیدا می‌کند؛ مروری که بد نیست شما هم همراه آن شوید، همراه کسی که این برنامه را دوست نداشت، برنامه‌ای که فقط از کنارش گذشته بود و شاید به نوع رفتار گاهی مواقع بیرون از حالت طبیعی مجری آن نگاهی انداخته بود و به حرف‌ها و مطالب دیگری که در برنامه رد و بدل می‌شد، اهمیتی نداده بود.

تو دهنی بدون دلیل

دوستی در صفحه مجازی‌اش نوشته: «من اگر روزی احسان علیخانی را ببینم، دوست دارم آنچنان توی دهانش بزنم که دندان‌هایش بریزد!» کسی زیر پست او نوشته: «دوباره چه کار کرده؟» او هم دقیقا این جواب را داده: «هیچی، فقط این حس را دارم.» شاید رد و بدل شدن این دیالوگ بین 2 فرد عادی خیلی مهم نباشد اما این نوع برخورد مشت نمونه خرواری از رفتار و عکس‌العمل‌های بی‌دلیل ماست که می‌تواند نسبت به هر موضوع و شخصی صورت بگیرد؛ عکس‌العمل‌هایی که برای آنها دلیلی نداریم. اتفاقی که برای خود من و شاید شما هم افتاده باشد. ما بدون اینکه دلیلی قانع‌کننده برای رد و تایید کسی داشته باشیم، ناخوداگاه همراه و همرنگ جماعت می‌شویم و با به‌دست آوردن کوچک‌ترین دلیل‌ها، ابراز تنفر و خشم می‌کنیم!

ادامه: هفته نامه سلامت/529

هشدار به زائران حج و مسافران امارات متحده عربی و قطر

دور شیرخام شتر و محصولاتش را خط بکشید!

دکتر فرشید رضایی
کارشناس ارشد اداره مراقبت مرکز مدیریت بیماری‌های واگیر

بعد از گذشت حدود 3 سال از شناسایی اولین مبتلایان و قربانیان مرس ویروسی در عربستان، هنوز طغیان‌های کوچک و بزرگ آن در بیمارستان‌های شهرهای مختلف عربستان شناسایی می‌شود. آنچه از این همه طغیان‌های بیمارستانی نگران‌کننده‌تر است، شناسایی و کشف بیمارانی است که سابقه هیچ‌گونه تماس با خفاش، شتر، بیمار شناخته شده مبتلا به کوروناویروس نداشته‌اند و حتی در بیمارستانی که یک مورد قطعی یا محتمل مرس در آن بستری باشد، حضور نداشته‌اند. به اینگونه بیماران، موارد «تک‌گیر» می‌گویند و هیچ‌گونه سرنخی وجود ندارد که بتوان متوجه شد چگونه مبتلا شده‌اند. در یک ماه اخیر، حدود 90 درصد مبتلایان عربستان سعودی از اینگونه موارد تک‌گیر بوده‌اند و همین موضوع باعث نگرانی کارشناسان جهانی بهداشت شده است. آخرین گزارش‌های رسمی جهانی حاکی از آن است که این ویروس در عربستان نه‌تنها در بیمارستان‌ها، بلکه در سطح جامعه نیز به طور مرموز و ناشناسی در گردش است. از این رو به مسافرانی که قصد سفر به امارات متحده عربی، عربستان سعودی، قطر، عمان، اردن یا کره جنوبی دارند، توصیه می‌شود که نه‌تنها بهداشت فردی و شستشوی مکرر دست را در ضمن سفر رعایت کنند، بلکه در مورد خوراکی‌هایی که مصرف می‌کنند نیز دقت داشته باشند و نوشیدنی و مواد خوراکی‌ای مصرف کنند که از سلامت آن اطمینان دارند. از مصرف شیرخام شتر و محصولات آن نیز تا اطلاع ثانوی جداً پرهیز کنند. همچنین از آنجا که این ویروس به‌خصوص در مراکز درمانی در گردش است و هنوز کسی نمی‌داند که کدام بیمارستان در این کشورها به این ویروس آلوده است، بهتر است حتی‌المقدور از مراجعه به بیمارستان‌های این کشورها خودداری کرد و چنانچه در حین سفر یا در عرض 2هفته اول پس از بازگشت به کشور احساس بیماری با علائم تنفسی وجود داشت، علاوه بر استفاده از ماسک برای جلوگیری از انتقال بیماری به دیگران، حتما به پزشک در مورد سفر اخیر و حضور در بیمارستان‌های کشورها یا برخورد با بیمار مشکوک یا تماس با شتر (در صورت تماس) اطلاع داد.

ادامه مطلب...