ابراهیم اخوی/روانشناس بالینی مرکز مشاوره حوزه علمیه قم
1. زنده بودن فقط به نفس کشیدن نیست، بلکه حساب نفس کشیدن هم است. «اَحیا» به معنای زندگان است و شب اَحیا شب افرادی است که میخواهند با زندگی قیمت پیدا کنند، نه اینکه به هرقیمتی زندگی کنند. «اِحیا» نیز به معنای زنده کردن جان پس از دلمردگیهای ناشی از گناه است. از این رو پیامآور مهر یادمان داد که: «ای بندگان خدا! جانهای شما در گرو رفتارهای شماست و گرفتار آن شده است پس با آمرزشخواهی روحتان را از گرو بودن برهانید.»
2. در شبهای قدر همه اسباب فراهم است و بهانه دست کسی نمیدهند. هر آنچه برای پرواز تا منطقه امن پروردگار نیاز داریم، در اختیار ما گذاشته شده است. سخن از بیداری است؛ بیداری از شبها و روزهایی که به خواب غفلت گذشتهاند و آغازی بر مسیری که خودمان بر میگزینیم تا پاک باشیم از هر آلودگی. وعده خداوند حتمی است و صحبت از رضایتی عمیق و زندگی زیبا در پس این بیداری است که ارزانی بیداردلان خواهد شد.
3. هرجایی غیر از آغوش مهر خداوند نمیتواند ما را به آرامش و اطمینان برساند زیرا روان ما به بزرگی خداوند گره خورده و هدیهای از جنس نور است. تمام لذتها را که کنار هم بچینیم، به یک لذت توجه خدا به خودمان نمیرسد و در هر مسیری که بکوشیم، باز باید به جادهای برسیم که تابلوی آن به سمت خداست تا خاطرمان آسوده شود. شب قدر پر از تابلوهایی است که قدم به قدم تا خدایی شدن راهنماییمان میکنند.
4. دوربرگردانها فقط در خیابانهای شهر ما نیستند بلکه آنها را میتوان در تمام زندگی یافت. وقتی یافتیم که مسیر را به اشتباه آمدهایم، از اولین دوربرگردان باید جهتمان را تغییر دهیم وگرنه هر چه پیشتر میرویم، پشیمانتر میشویم. توبه، همان دوربرگردان تعبیه شده از سوی خداوند است تا برگردیم، جبران کنیم و مقصد صحیح را دریابیم و شبهای قدر، میزبان توبهکنندگان است.
5. دلهای ما هرچه مهربانتر باشند، همگونی بیشتری با صاحب واقعی آن یعنی پروردگار مهر پیدا میکنند و شایستگی فزونتری برای عرشی شدن مییابند. وقتی در گوشه دلت دیگران را هم بگذاری و برای دگرگونی آنها دعا کنی، آن وقت چشمه جاری محبت خدا را کاملتر احساس خواهی کرد پس التماس دعا نداشته باشیم، بلکه انتظار دعا را بکشیم. همیشه و بهویژه در شبهای قدر به یاد هم باشیم.