دکتر سعید کلباسی/فوقتخصص غدد، فلوشیپ دیابت/دانشیار دانشگاه علومپزشکی شهیدبهشتی
پرستاران ساعتها با بیماران در ارتباط هستند اما پزشک فقط در عرض 3 تا 7 دقیقه بیمار را ویزیت میکند و وقت کافی برای آموزش به او ندارد بنابراین نقش پرستار نهتنها کمتر از پزشک نیست، چه بسا میتواند خیلی هم بیشتر باشد زیرا نگاه بیمار همیشه به پرستار است. پرستاران باید ضمن مراقبت از بیمار دیابتی به او آموزش دهند که درمان دیابت فقط مصرف قرص و انسولین نیست، بلکه دارو در کنار تغذیه، ورزش و مسائل روانی فقط بخشی از درمان را تشکیل میدهد. پایه اصلی درمان دیابت، آموزش است. متاسفانه بسیاری از افراد دیابتی با بیماری خود و اصول درمان آن آشنایی کافی ندارند. حتی بعضی از آنها هنوز معنی هموگلوبین A1C (معیاری برای سنجش میانگین قند 3 ماهه اخیر) را نمیدانند و درمان را فقط در مصرف داروهای خارجی و گرفتن وقت ویزیت از پزشکان بنام میدانند؛ این در حالی است که ایران 2 برابر جمعیت کل سوئیس بیمار دیابتی دارد!
البته نهتنها در ایران بلکه در پیشرفتهترین کشورهای دنیا نیز کمتر از 50 درصد بیماران دیابتی مناسب درمان میشوند. با یک نگاه به اقوام و اطرافیان خود متوجه میشوید که چقدر شیوع دیابت افزایش یافته است. دلیل آن نیز در تغییر شیوه زندگی، کمتحرکی، مصرف فستفودها و افزایش استرس خلاصه میشود. دیابت نوع 2 یک بیماری پیشرونده است و اغلب زمانی تشخیص داده میشود که
3 تا 5 سال از شروع آن گذشته است.
نکته مهم برای پرستاران این است که بدانند هر بیمار دیابتی باید براساس سن و شرایط خود درمان شود.