«عفونت ویروسی چشم» که اختصارا با نام علمی EKC شناخته می‌شود، یکی از بیماری‌هایی است که در این فصل شیوع می‌یابد و به سادگی به وسیله نوعی ویروس منتقل می‌شود. شدت این بیماری از یک قرمزی ساده و کم‌اهمیت چشم تا عفونت بسیار شدید و پرعارضه چشم متغیر است.
عامل انتقال این بیماری، ترشحات چشم، شنا در استخر آلوده، وسایل چشم‌پزشکی آلوده و سایر اجسام و وسایل آلوده حتی دستگیره در آلوده است.
علائم بیماری معمولا 10-7 روز بعد از تماس با عوامل آلوده‌کننده شروع می‌شود. این نشانه‌ها ممکن است از ابتدا در دو چشم، همزمان شروع شود یا ابتدا فقط یک چشم مبتلا شود و به سرعت چشم دیگر را نیز درگیر کند. علائم شایع به‌صورت قرمزی شدید و گاهی حتی خونریزی زیر ملتحمه، تورم ملتحمه، تورم و قرمزی پلک‌ها، احساس جسم خارجی، حساسیت به نور، آبریزش چشم و گاهی ترشحات چربی است. ممکن است علائم سرماخوردگی و گلودرد و تورم غدد لنفاوی اطراف گوش نیز دیده شود.
در صورت گرفتاری قرنیه، لکه‌های کدورت در سطح قرنیه، 1 تا 2 هفته بعد از شروع بیماری ایجاد می‌شود و ماه‌ها تا سال‌ها بعد ادامه می‌یابد و منجر به کاهش دید می‌شود.
عوارض بیماری عبارتند از: کدورت قرنیه و تاری دید، چسبندگی ملتحمه و خشکی چشم که این عوارض ممکن است دائمی و غیرقابل بازگشت باشند. تشخیص براساس شرح‌حال بیمار، علائم و سیر بیماری است و بررسی‌های آزمایشگاهی معمولا کاربردی ندارند. درمان عمدتا حمایتی است و براساس سیر و شدت بیماری و به صلاحدید پزشک تجویز می‌شود.
به علت اینکه عوارض بیماری ممکن است دائمی و غیرقابل برگشت باشد و گاه به افت دید دائم منجر شود، پیشگیری در این بیماری بسیار مهم و حیاتی و مهم‌تر از درمان است. بیماری حداقل تا 2 هفته بعد از شروع علائم، واگیردار است. انتقال آن نیز بسیار ساده و سریع و حتی از طریق تماس با دستگیره در یا خودکار آلوده ممکن است باشد بنابراین فرد مبتلا باید به شدت و دقت مراقب باشد و مانع انتقال عفونت از خود به دیگران شود.
پرهیز از هرگونه تماس مستقیم با وسایلی که دیگران به آن دست می‌زنند، مثل اهرم شیرآب، دستگیره در، کلید برق، خودکار و...
برای پیشگیری از ابتلا به این عفونت بسیار مهم است. در صورت آلوده شدن احتمالی وسایلی مثل دستگیره در سطح آن باید با افشانه‌های ضدعفونی‌کننده که در داروخانه‌ها موجود است یا الکل سفید، تمیز شود. رعایت این نکته‌ها، به‌خصوص در خانواده‌هایی که تماس دائمی و نزدیک با هم دارند، مانع ابتلای سایر افراد و اعضای خانواده می‌شود.
همیشه حرف از سامان‌دهی سرویس‌های بهداشتی بین‌راهی است، اما هستند هتل‌های چند ستار‌ه‌ای که سرویس‌های بهداشتی آن‌ها نیز وضعیت روبه‌راهی ندارند و با آن‌که ممکن است کسی کاری به کارشان نداشته باشد، اما باید یقین دانست این نابسامانی از چشم گردشگران دور نمی‌ماند.
به گزارش ایسنا، قصه‌ی سرویس‌های بهداشتی سر دراز دارد که سر نخ آن به دوران ریاست «اسفندیار رحیم‌مشایی» در سازمان میراث فرهنگی و گردشگری می‌رسد که قول ساخت سرویس بهداشتی در هر 25 کیلومتر از جاده‌های کشور را آن‌هم تا پیش از پایان سال 1390 داد.
اما این پروژه شکست خورد، چرا که تا سال 90 نه تنها این وعده به سرانجام نرسید، بلکه به گفته‌ی مسعود سلطانی‌فر، رییس این سازمان از آن یک‌هزار سرویس بهداشتی وعده داده شده فقط 100 چشمه به کار افتاد و ردیف اعتبار سرویس‌های بهداشتی نیز در دولت حذف شد.
صرف‌نظر از آن سرویس‌های بهداشتی بین‌راهی که ظاهرا به گِره‌ی کور صنعت گردشگری تبدیل شده، سرویس‌های بهداشتی دیگری هم هستند که با وجود داشتن مالک و سرمایه‌گذار، وضعیتی بی‌شباهت به چشمه‌های بهداشتی بین‌راهی ندارند؛ واحدهایی که در هتل‌هایی با ستاره‌هایی روشن محفوظ مانده‌اند و ظاهرا به دور از چشم ناظران و مجریان استانداردسازی مشغول سرویس‌دهی به مشترهایی هستند که اعتراض‌شان در ازای پولی که داده‌اند و سرویسی که نگرفته‌اند، به گوش کسی نمی‌رسد.
با این همه، چشم کنجکاو و ماجراجوی برخی گردشگران از وضعیت نامناسب سرویس‌های بهداشتی در هتل‌های ایران غافل نمانده و این شرایط به تصویر کشیده شده و در وب‌سایت‌های معتبر سفر و گردشگری که در معرض دید همگان در سراسر جهان است، قرار داده شده است.
این تصاویر از مجموعه عکس‌های گردشگران خارجی و داخلی که برای تعدادی از آژانس‌های ایرانی فرستاده شده و یا در وب‌سایت TripAdvisor قرار داده شده، انتخاب شده است. عکس‌ها گویای وضعیت برخی سرویس‌های بهداشتی در هتل‌های یک تا پنج ستاره‌ی ایران است.
البته در کنار این تصاویر، عکس‌های مناسبی نیز از سرویس‌های بهداشتی هتل‌های عموما پنج ستاره در این وب‌سایت گردشگری منتشر شده است، اما هدف و بهانه‌ی این گزارش، متوجه کردن به آن بخش مغفول در نظام هتلداری کشور است.
