سمعک‌ها به 2 گروه آنالوگ و دیجیتال (قابلیت برنامه‌ریزی دارد) طبقه‌بندی می‌شوند. افرادی که کاهش شنوایی خفیف دارند یا به انجام کارهای دقیق نیاز ندارند، باید از سمعک‌های آنالوگ استفاده کنند. ولی بیمارانی که به دقت در شنیدن نیاز دارند و الگوی کم‌شنوایی‌شان طوری است که مشکلشان با سمعک آنالوگی برطرف نمی‌شود باید از سمعک‌های دیجیتال استفاده کنند.
کاملا درست است. بسیاری از بیماران از اینکه سمعک‌شان بیرون از گوش قرار بگیرد، ناراحت هستند اما سمعک‌ها چند نوع هستند؛ سمعک‌هایی که پشت گوش قرار می‌گیرند، سمعک‌هایی که داخل گوش قرار می‌گیرد و سمعک‌هایی که داخل گوش کاشته می‌شوند که هر کدام از آنها کاربرد و هزینه‌های متفاوتی دارد.
بهتر است همه افراد از 50 سالگی به بعد هر سال به متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه کنند و پزشک آنها را معاینه کند تا در صورت وجود اختلال شنوایی، بیماری زودتر تشخیص داده شود و اگر فرد از نظر ارتباطی با دیگران دچار مشکل شده که ناشی از کم‌شنوایی اوست، زودتر سمعک مناسبی برایش تجویز شود. همه افرادی که سمعک می‌گیرند باید سالانه به پزشک مراجعه کنند چون ممکن است به تعویض یا تغییر در برنامه‌ریزی سمعک نیاز باشد. متاسفانه تاکنون هیچ دارو و روشی برای پیشگیری از پیرگوشی کشف نشده است.
