یکم: ایدز از آن بیماری‌هایی است که پیوست اخلاقی بلندبالایی دارد. اعتیاد و بی‌مبالاتی در رابطه جنسی 2 متهم ابتلا به این بیماری‌اند. از این رو وفادار بودن و اصلاح نفس 2 توصیه مهم اخلاقی‌اند که بر پیشگیری از ایدز سایه افکنده‌اند.
دوم: کسانی که بی‌پروایی جنسی می‌کنند یا به دام مواد مخدر پناه می‌برند بیش از آنچه که فکر می‌کنند در تیررس ابتلا به ایدز هستند اما از آن طرف هرکس که مبتلا شد آن چنان نکرده است. حواسمان باشد به قول منطقیون دچار تعمیم شتابزده نشویم.
سوم: ایدز بیش از هر بیماری دیگری مستعد قضاوت اخلاقی است. انگ‌زنی یکی از بداخلاقی‌های حوزه سلامت است. به همان اندازه که باید بر پاکیزگی جنسی و سلامت اراده و مذمت اعتیاد تاکید شود، باید از انگ‌زنی پرهیز کرد. انگ‌زنی، گاهی می‌تواند با مخفی کردن یک بیماری به گسترش آن بینجامد.
چهارم: در قبال کسانی که رفتار پرخطری نداشته و به این بیماری مبتلا شده‌اند نیز وظیفه اخلاقی سنگینی برعهده جامعه است.
پنجم: اینکه من به واسطه شیوه زندگی‌ام مستحق ابتلا به ایدز بوده‌ام یا نه، مساله‌ای خارج از صلاحیت و حوصله حوزه سلامت است. ویژگی ممتاز و متمایز حوزه سلامت این است که درمان و ارائه خدمت را موکول به قضاوت در باب خوبی یا بدی آدم‌ها نمی‌کند.
ششم: بدیهی است که مثلا وزارت کار، متکفل کسانی که نمی‌خواهند کار کنند، نیست. وزارت بازرگانی نیز متکفل دزدها و قاچاقچی‌ها نیست اما وزارت بهداشت و به‌طور عام حوزه سلامت هم متکفل آدم خوب‌هاست هم متکفل مجرمان و آدم بدها! بماند که ارزیابی آدم‌ها در ترازوی خوب و بد اخلاقی کار من و شما نیست.
هفتم: حمایت از معتادان و سایر گروه‌های مبتلا به رفتارهای پرخطر به معنای مماشات یا تایید آن شیوه زیستن نیست. مادر ترزا می‌گفت من معتادها را دوست دارم اما از اعتیاد متنفرم. یادمان باشد حمایت حوزه سلامت از مبتلایان به رفتارهای پرخطر، به معنای مشروعیت دادن به آن رفتار‌ها نیست.
هشتم: خرده‌معلومات در باب ایدز و اچ‌آی‌وی، گاهی به منزوی کردن غیرمعقول مبتلایان به آن منجر می‌شود. تبعیض علیه بیماران مبتلا به ایدز در محیط کار یا تحصیل یا هر جا که بیماری فرد خللی در عملکردش ایجاد نمی‌کند، امری مذموم و غیراخلاقی است. لزوم آگاهی‌رسانی در این خصوص وظیفه‌ای بر دوش رسانه‌هاست.
نهم: مبتلایان به ایدز را ایدزی ننامیم. ایدز جزئی از جسم آنهاست، نه همه وجودشان!
دهم: ما همه در برابر هم مسئولیم و در برابر بیماران و ناتوانان و درماندگان مسئول‌تر. درنگ کنیم؛ مبتلایان به ایدز حق زندگی اجتماعی دارند.
