بیماران مبتلا به روماتویید مفصلی باید هنگام ورزش بسیار محتاط باشند. روش ورزش در این بیماران با افراد سالم تفاوت دارد و به اقدامات خاصی برای پیشگیری از آسیب به مفصل نیاز دارند.
این بیماران باید زیر نظر متخصص تمریناتی را انجام دهند که فشار روی مفصل را کم و در عین حال به تقویت ساختمان عضلات کمک کند. فرد بیمار به تمرینات کششی منظم نیاز دارد در غیر این صورت درد باعث خشکی مفصل و از کار افتادگی تدریجی آن میشود.
شنا و آب‌درمانی از جمله ورزش‌هایی است که برای مبتلایان به روماتویید توصیه میشود. دمای آب بین 42 تا 43 درجه است و این موضوع باعث کاهش التهاب و افزایش دامنه حرکت میشود.
ورزش‌های همراه با جهش و پرش و ضربه برای این بیماران مناسب نیست.
گرچه مفصلی که تخریب شده قابل برگشت نیست اما با تمرینات ورزشی می‌‌توان التهاب تاندون‌ها و عضلات را کاهش داد و توان حرکتی را به بیمار برگرداند و از تخریب بیشتر مفصل پیشگیری کرد. کاردرمان‌ها و متخصصان فیزیوتراپی بعد از کاهش درد و التهاب می‌توانند به بیمار کمک کنند حرکات ریز را آغاز کند. در عین حال باید از نظر روانی نیز روی بیمار کار کرد زیرا افسردگی خود باعث افزایش درد میشود. دوچرخه‌سواری، پیاده‌روی و شنا ورزش‌های کم‌فشاری است که به بیماران توصیه میشود.
برای تقویت عضلات مثلا در مچ دست به فرد توصیه میشود کاغذی را بین 2 انگشت نگه دارد. این ورزش کمترین فشار را به مفصل وارد می‌کند. اگر عضلات ورم یا درد داشته باشد، باید میزان، شدت و تعداد تمرینات را کم و تمرینات را به جای یک بار در روز در طول روز پخش کرد.
تمرینات هوازی و استقامتی نیز برای تقویت عضلات لازم است و جلوی آسیب به مفصل را می‌گیرد. تمرینات کششی و گرم و سرد کردن بدن از جمله ملزوماتی است که بیماران حین ورزش نباید از آن غفلت کنند. ظرف شستن، بغل کردن فرزند و انجام کارهای روزانه همگی جزو تمریناتی است که به تقویت عضلات کمک می‌کند و اگر زیر نظر متخصص باشد، می‌تواند کمک‌کننده باشد.
