دین و سلامت/ ابراهیم اخوی/روانشناس بالینی مرکز مشاوره حوزه علمیه قم
این روزها با اوج گرفتن برنامه خندوانه و همراه شدن ایرانیان با مسابقه خنداننده برتر، شاهد ارائه روش نوینی برای شاد کردن هستیم. به همین مناسبت، نگاه به خنده از زاویه زندگی دینی خالی از لطف نیست. شادبودن یک نیاز پایه است که با رفتار خندیدن آشکار می‌شود و لبخند می‌تواند حکایت از رضایت درونی و شادی باشد.
خداوند برای پاسخ به این نیاز، پیشنهادهایی دارد و کنار آن از شادی‌هایی که باعث بروز مشکل برای تن و روان افراد باشد، ممانعت کرده است. همچنین شادی‌هایی که کرامت آدم‌ها را مخدوش کند یا باعث اذیت دیگران شود، ماندگار نیست و خودسرزنشی‌های بعدی را همراه خواهد داشت که در قانون دین از آن منع شده است. مثل شاد کردن دیگران به قیمت مسخره کردن و مانند آن، اما کنار این، 2 نکته زیبای دیگر هم گفتنی است:
1) خداوند خنداننده برتر است. بر اساس آیه 43 سوره نجم، خداوند است که انسان‌ها را می‌خنداند و شادی را در دل آنها قرار می‌دهد.
2) شادی و لذت ماندگار، لذتی است که درون ما تجربه شود و برخاسته از زندگی رضایتمندانه همراه احساسات خوبی مانند مفید بودن برای دیگران، برخورداری از زندگی هماهنگ با خواسته‌های خداوند، نزدیک شدن به اهداف متعالی و داشتن برنامه برای زمان‌های پیش‌رو است.
از این‌رو، آنکه شادی را از ارتباط با خداوند و زیر چتر پیروی از دستورات او می‌جوید، عمق بیشتر و ماندگارتری از شادبودن را تجربه می‌کند که در شادی‌های لحظه‌ای و وابسته به شرایط روزمره کمتر تجربه می‌شوند.
