دین‌وسلامت/ حجت‌الاسلام‌ابراهیم اخوی/روان‌شناس بالینی حوزه علمیه قم
مردی از بازار طوطی خرید. فروشنده گفت این طوطی سخنگو است و کلمات زیادی را می‌تواند بر زبان آورد. به همین دلیل قیمتی بیشتر از سایر طوطیان دارد. مرد طوطی را با شوق تمام خرید و به خانه آورد تا همدمی برای او شود. مدتی گذشت ولی طوطی حتی یک کلمه هم حرف نزد. مرد شاکی شد و نزد فروشنده رفت. فروشنده پیشنهاد کرد وسایل سرگرمی برای طوطی فراهم کنند تا نشاطش افزایش یابد و صحبت کند ولی این کار هم بی‌فایده بود. فروشنده گفت: «تنهاست؛ آینه‌ای مقابلش بگذار تا با دیدن خود از تنهایی درآید.» خریدار چنین کرد ولی دریغ از یک کلمه حرف! چند روز گذشت و طوطی جان سپرد. آخرین کلمه‌ای که بر زبان جاری کرد این بود: «غذا؛ فروشنده به شما نگفت که طوطی غذا می‌خواهد!»
این حکایت شاید افسانه تصور شود ولی تمثیلی است از زندگی روزمره ما! این روزها افراد زیادی در گروه‌های مجازی افکارشان را به اشتراک می‌گذارند و کارشناسانی شده‌اند که ساعت‌ها برای کشف ریشه اختلافات خانوادگی و افزایش آن وقت می‌گذارند؛ غافل از آنکه همین زمانی که به ارتباط وایبری و مانند آن سپری می‌کنند، جیره روانی همسرشان است که او را از آن محروم کرده‌‌اند! در دنیای همسری با هم غذا خوردن و با هم به خواب رفتن از عناصر اصلی ایجاد صمیمیت است؛ حال آنکه دنیای مجازی این دو فرصت طلایی را از همسران گرفته است. نکند روزگاری ریشه همه افسردگی‌ها و دلمردگی‌ها را در خارج از مشکلات شخصی خود جستجو کنیم و همه سرگرمی‌ها و آینه‌های مجازی را فراهم آوریم ولی از غذای ناب صمیمیت بازمانیم! هوو سازی اگر روزگاری در شوخی‌های مردانه بروز پیدا می‌کرد، اکنون در اختصاص زمان فراوان به دنیای مجازی ترجمه شده و جان همسران را به فرسایشی خاموش کشانده است. مراقب باشیم؛ شاید شکلات‌های فرنگی سمی باشند!
