 |
کیارش یشایایی فعال محیط‌زیست بالاخره کار طاقت‌فرسای دیپلمات‌های ایرانی و 6 کشور قدرتمند جهان به نهایت رسید. در تمام طول مذاکرات، مردان دیپلماسی ایران تمام تنش، اضطراب، خستگی و رنج خود را پشت لبخندهایشان پنهان کردند و اکنون توافق هسته‌ای و از قرار معلوم توافق خوب هسته‌ای به امضا رسیده تا تمام قدرت‌های جهان مقهور منطق و فن دیپلماسی ایران شوند.
کلافی که برای سالیان سال سردرگم بود، دارد به عنایت الهی و تدبیر دولتمردان باز می‌شود. بدون شک هیچ‌کس انتظار معجزه ندارد. مسائل و مشکلات اقتصادی، سیاسی و زیست‌محیطی که از سالیان دور روی هم انباشته شده، بیش از آن است که به سرعت حل شود.
کلید حسن روحانی یکی از مهم‌ترین قفل‌ها را گشود اما درهای بسته بعدی همچنان پیش‌رو است.
بعد از امضای توافق هسته‌ای، فرصت تعامل و استفاده از دانش، تکنولوژی، مواد اولیه و ثروت طرفین از یکدیگر فراهم می‌شود. کاهش آلودگی هوا و تولید گازهای گلخانه‌ای یکی از معضل‌های ایران است.
به گفته محمدحسین اردشیری، مدیر ایمنی بهداشت و محیط‌زیست وزارت نفت، بنا بر آنچه در دوربان مورد موافقت قرار گرفته، تا سال 2020 فرصت داریم که تولید گازهای گلخانه‌ای را به حد استاندارد جهانی برسانیم.
بعد از آن به علت رها کردن گازهای گلخانه‌ای در جو زمین ممکن است مشمول جرائمی نظیر مالیات و عوارض و امثال آن شویم که مشکلات زیادی را برای ایران ایجاد خواهدکرد. در مورد آلودگی آب دریا نیز باید به گونه‌ای عمل کنیم که دریا آلوده نشود.
قطر و برخی از کشورهای دیگر این پروژه‌ها را عملیاتی کرده‌اند اما ایران به علت اعمال تحریم‌ها هنوز قادر به انجام این کار نشده است.
امیدواریم با برداشته شدن تحریم‌ها ایران بتواند گازهای گلخانه‌ای رها شده در جو زمین و همچنین سایر آلودگی‌ها را کاهش دهد.
اما اصلی‌ترین معضل ایران همچنان خشکسالی و کمبود آب است. بسیاری از تالاب‌های کشور یا خشک شده‌اند یا در وضعیت بحرانی قرار دارند. بسیاری از قنات‌هایی که برای هزاره‌ها فن مدیریت آب ایرانیان را به رخ مردم جهان می‌کشید، خشک شده‌اند. سطح آب‌های زیرزمینی سال به سال پایین‌تر می‌رود. برخی از چشمه‌ها خشک شده‌اند. رودخانه‌ها هم اوضاع بهتری ندارند. بخشی از این کمبود آب به خشکسالی برمی‌گردد که یکی از علل آن تغییرات اقلیمی به علت رها شدن گازهای گلخانه‌ای در جو است. اما بخش دیگر این کمبود آب برمی‌گردد به استفاده نابخردانه و بیش از استعداد سرزمینمان.
اگرچه به علت قرار گرفتن سرزمین ما در ناحیه گرم و خشک با میزان یک‌سوم از بارش جهانی کشور ما آسیب بیشتری از کمبود آب و خشکسالی خواهد دید اما همانند ایران بسیاری از دریاچه‌ها در سایر کشورهای جهان نیز خشک شده‌اند و کم و بیش کمبود آب در همه جهان به یک مشکل اساسی تبدیل شده است. آیا ممکن است همه‌گیر شدن آلودگی محیط‌زیست، تغییر اقلیم و کمبود آب به جای برافروختن آتش جنگ‌های ویرانگر باعث ایجاد همبستگی جهانی برای چاره‌اندیشی زیست‌محیطی شود؟ ای کاش چنین باشد.
--------------------------
نقد: معجزه توافق هسته ای برای معضلات محیط زیست
