می‌شود.با توجه به گفته حکما، اگر فردی ناچار شود در حمام غذا بخورد (به دلیل ضعف و یا توقف زیاد در حمام)، برای کاهش عوارض، می‌تواند مقدار کمی غذا بخورد، اما نباید چیزی بیاشامد.
عمل آمیزش، یکی از فرآیندهای طبیعی بدن سالم است و اگر به درستی و با رعایت تدابیر مربوطه انجام شود، منجر به تداوم سلامت و حتی پیشگیری از پاره ای مشکلات جسمی –روانی می‌شود. این عمل غیر از تداوم نسل، خود نوعی پاکسازی بدن از موادی می‌باشد که باید دفع شوند.
این عمل باید متناوبا (با فواصل زمانی مشخص) به صورت طبیعی در افراد بالغ صورت بگیرد تا احتمال بروز بیماری‌های غدد جنسی و اعضای تناسلی و بیماری‌های مرتبط کاهش یابد و یکی از دلایل توصیه دین اسلام به ازدواج به موقع پس از بلوغ هم همین است.
با افزایش سن ازدواج، غیر از مشکلات روحی، مسائل جسمی نیز افزایش می‌یابند که بخشی از آن به دلیل تجمع مواد، مایعات، هورمون‌ها و سلول‌هایی است که باید از بدن دفع شوند. با تجمع این موارد در بدن، مشکلات بسیاری در فرد ایجاد می‌شود. برای اینکه آمیزش باعث سلامتی و نه بیماری شود، فرد باید ارتباط آن را با غذاخوردن بداند.
تقریباً مشابه آنچه که برای ورزش و حرکت و یا استحمام گفته شد، برای آمیزش نیز صدق می‌کند. این عمل، علاوه بر جنبه‌های روانی و لذت، باعث افزایش حرارت، ضربان قلب، ایجاد نوعی تحرک و پاکسازی بدن (با خروج مایعات جنسی، تعریق و یا حتی تغییرات در بزاق شخص) می‌شود.
آمیزش باید در آرامش کامل بدن صورت بگیرد و بدن نیاز دارد قوای خود را صرفا متمرکز بر انجام بهینه و مفید این فرآیند نماید تا مشکلی بوجود نیاید بلکه سلامتی ارتقا یابد. نباید با شکم پر آمیزش انجام شود، بلکه باید حدود 2 تا 3 ساعت فاصله زمانی وجود داشته باشد تا غذا از معده رد شود.
اگر این مسأله رعایت نشود، به شدت اختلال هضم ایجاد می‌گردد. بسیاری از مشکلات آمیزش مانند زودانزالی و یا ضعیف شدن توان جنسی می‌تواند به همین دلیل باشد. همچنین آمیزش باید به دنبال استراحت بدن و اتمام هضم معدی صورت بگیرد و نباید با معده پر (بلافاصله یا کمی پس از صرف غذا) انجام شود.
اگر این اصول رعایت نشوند، هیچیک از فواید روانی-جسمانی متصور برای عمل جنسی محقق نشده و از سوی دیگر مشکلات عدیده رخ خواهد داد که به تدریج شخص را بیمار و بیمارتر نموده و ناباروری هم به وقوع خواهد پیوست و یا سلول تخم و نوزاد حاصل از این آمیزش در وضعیت متعادل و بهینه سلامتی نخواهد بود و ممکن است دچار درجاتی از اختلالات یا حتی ناهنجاری‌های بدن و عملکرد آن شود.
اشخاصی که باید بیشتر مراقب باشند، افرادی هستند که غلبه خشکی در بدن دارند و لاغرند. این افراد باید کمتر عمل آمیزش را انجام دهند. استفاده از غذاهای مناسب مزاج هم همیشه توصیه می‌شود (که در شماره‌های قبل، در مورد غذاهای مناسب مزاج‌های مختلف بحث شد). اگر این عمل با شکم خالی و یا بیش از حد صورت بگیرد، مانند استحمام یا ورزش غیر اصولی، منجر به لاغری و خشکی شدید و بیماری می‌شود.
افرادی که مزاج‌های گرم دارند و دچار مشکلات جنسی مانند زودانزالی می‌باشند، باید مصرف گرمی‌جات و مواد محرک مانند فلفل، ادویه‌جات، سرخ‌کردنی‌ها و... را کاهش دهند و بیشتر از خنکی‌جات مانند ماست یا ماهی استفاده کنند. این مواد با اینکه خنک و دارای مزاج سرد هستند، ولی در افراد گرم‌مزاج به دلیل تعدیلی که در طبع شخص ایجاد می‌کنند، باعث افزایش میل جنسی می‌شوند.
باور غلطی که بین اکثر افراد وجود دارد این است که همواره برای افزایش میل جنسی، از گرمی‌جاتی چون خرما، عسل و مغزها به مقدار زیاد استفاده می‌کنند، اما نتیجه آن اینست که مشکل فرد بیشتر می‌شود. بنابراین رعایت مزاج بدن و غذا برای موفقیت‌آمیز بودن این عمل مهم است و نسخه واحدی برای تمام افراد وجود ندارد.
مثلا افراد سرد مزاج مسلما باید مصرف سردی‌جات را کم کنند. این افراد بیشتر دچار بی‌میلی جنسی یا ارضا نشدن هستند که همین امر منجر به بروز مشکلات مختلفی گشته و حتی در مواردی به طلاق می‌انجامد.این افراد اگر به مصرف سردی‌جات مانند ماست، دوغ، سالاد، سس‌های سرد و ماهی ادامه بدهند، مشکل‌شان تشدید می‌شود، بنابراین باید در وهله اول از این موارد پرهیز نمایند، و سپس کمی گرمی‌جات بخورند.
چند توصیه غذایی برای بهبود عملکرد جنسی
افراد ضعیف یا دارای مزاج سرد می‌توانند از معجون‌های مقوی (اصطلاحا چهار مغز) میل نمایند (البته بعد از پرهیز از مواد مضر). برای تهیه این معجون پودر چند عدد بادام، بادام زمینی، فندق و پسته همراه با 2 عدد رطب بدون هسته در مقداری شیر مخلوط می‌شود.
آب نخود پخته با عسل مفید و مقوی است. می‌توان خود نخود را نیز در داخل غذا و آبگوشت ریخته و میل نمود. با رعایت نوع غذا و فاصله غذاخوردن تا انجام عمل آمیزش، می‌توان به موفقیت‌آمیز بودن این عمل کمک نمود.
کلا برای مزاج‌های خشک، مصرف غذاهای ایجاد کننده رطوبت و حجم در بدن، برای موفقیت آمیز بودن این کار توصیه می‌شود، مثلا مصرف مقداری گوشت، نان یا برنج، آش‌ها و یا سوپ‌های مغذی با کمی گوشت مرغ، جو، گندم و یا بلغور مفید است.
برای خواندن بخش اول- تغذیه در طب سنتی- اینجا کلیک کنید.
برای خواندن بخش دوم- تغذیه در طب سنتی- اینجا کلیک کنید.
برای خواندن بخش چهارم- تغذیه در طب سنتی- اینجا کلیک کنید.
برای خواندن بخش پنجم- تغذیه در طب سنتی- اینجا کلیک کنید.
