برخی بچه‌ها بهتر می‌توانند با شرایط تنش‌زا مقابله کنند و برخی دیگر به شدت ناتوان و درمانده می‌شوند.
می‌دانید چرا؟ پژوهش‌ها نشان می‌دهد تفاوت‌های زیادی بین این 2 گروه از بچه‌ها وجود دارد. کودکانی که استرس را بهتر تحمل میکنند، چند ویژگی دارند؛
1. عزت‌نفس بالایی دارند. والدینی که به کودک خود احترام می‌گذارند و به احساساتش اهمیت می‌دهند یا با دادن مسوولیت‌های مناسب سن و کمک به تصمیم‌گیری‌های درست، اعتماد به‌نفس او را در مقابله با مشکلات زندگی بالا می‌برند در ایجاد و تقویت این خصیصه فرزند خود موفق هستند. آنها استعداد و علاقه کودک را شناسایی میکنند تا با کمی تلاش به موفقیت برسد و مدام تحسین و حمایت شود.
2. همبستگی و انسجام خانوادگی عمیقی دارند.
3. از سوی والدین خود همواره مورد محبت و توجه هستند. والدین باید بکوشند در موقعیت‌های دشوار کنار بچه‌ها باشند و با حمایت عاطفی و کلامی نشان دهند حالت روانی او را درک میکنند. داشتن رابطه صمیمانه موثرترین کمک برای رویارویی با موقعیت استرس‌آور دوران کودکی است.
4. مفهوم مدیریت رفتاری را آموخته‌اند. بچه‌ها نیاز دارند علائم استرس‌زا را بشناسند و بدانند هر کسی هنگام فشار عصبی دچار تغییرات جسمی و خلقی می‌شود. تشریح موقعیت‌های پراسترس و داشتن آمادگی ذهنی لازم از قبل بسیار ضروری است. مثلا اکثر بچه‌هایی که روز قبل با دوست یا معلم خود اختلاف‌نظر پیدا کرده‌اند، برای مدرسه رفتن تنش دارند. والدینی که همدلانه می‌شنوند و به کودک می‌گویند: «احتمالا خیلی عصبی شدی» سپس روش حل مشکل را به او می‌آموزند تا فردا در مدرسه اختلافش را مسالمت‌آمیز حل کند، در واقع کمک میکنند کودک رفتارش را مدیریت کند.
5. این بچه‌ها با دوستان و آموزگاران خود صمیمی هستند.
6. با والدین و اعضای خانواده روابط شفاف و درستی دارند.
7. از مقررات پیروی میکنند و اعتقادات و باورهایشان مستحکم است. این کودکان همیشه والدین خود را کنارشان داشته اما مورد حمایت افراطی نبوده‌اند. والدینی که می‌خواهند فرزندشان را حتی از استرس‌های ساده روزمره دور نگه دارند، اجازه نمی‌دهند او با تجربه کردن تنش و روش رویارویی با آن آشنا شود و بتواند در آینده استرس‌های دشوار زندگی‌اش را مدیریت کند.
هفته نامه سلامت/577
