هفته گذشته با تماس‌ها و مراجعات بسیار بیمارانی مواجه شدم که از طریق یک برنامه تلویزیونی تصمیم به قطع دارو گرفته و برای گرفتن برنامه قطع دارو مراجعه کرده بودند!
گویا برنامه‌ای پربیننده اقدام به تبلیغ مرکزی کرده که می‌توان گفت بورس روش درمانی نوروفیدبک است.
برنامه در مورد بیش‌فعالی بوده و کارشناس برنامه به والدینی که مایل به مصرف دارو نبوده‌اند، گفته می‌توانند به جایش از نوروفیدبک استفاده کنند؛ حرفی که از نظر علمی کاملا بی‌اعتبار است. ایشان در مورد روش‌های تشخیصی QEEG و نقشه مغزی نیز داد سخن داده‌اند؛
در حالی که در حال حاضر تشخیص این اختلال به هیچ وسیله‌ای جز شنیدن شرح حال از زبان والدین نیاز ندارد.
هر روز با خانواده‌هایی روبرو هستم که صفحات رنگی در دست دارند که مغز انسان را با رنگ‌های مختلف نشان می‌دهد و وقتی می‌پرسم بعد از این جلسات چه چیزی بهتر شده، پاسخ می‌دهند جز تغییر رنگ امواج روی کاغذ، هیچ!
آیا این توهین به خلقت عظیم آفرینش یعنی انسان نیست که بتوان فقط با یک برنامه رایانه‌ای امواج قرمز را به امواج آبی تبدیل و مشکل را حل کرد؟
اگر تعداد بیماران مراجعه‌کننده برای قطع دارو را به تعداد بیمارانی که راحت‌تر تحت‌تاثیر قرار می‌گیرند و بدون هیچ مشورتی تصمیم به قطع دارو می‌گیرند یا والدینی که از ابتدا با هم اختلاف نظر دارند و با این‌گونه برنامه‌ها اوضاع روابطشان آشفته می‌شود اضافه کنیم، متوجه می‌شویم برنامه‌های رسانه ملی خواسته یا ناخواسته روی روند درمانی تاثیر می‌گذارد.
بسیاری از این موسسات با پرداخت وجوه مالی و صرفا برای تبلیغات به این برنامه‌ها می‌آیند اما تبلیغ قابلمه و حشره‌کش و کرم‌های مختلف آثار سوء کمتری دارد. آنها با گفتن این جمله که «به کودکان معصوم دارو ندهید» این حس را منتقل می‌کنند که به جای درمان طبی به ما مراجعه کنید! تلویزیون حتی اگر ناچار است از طریق بازی‌های اینچنینی با سلامت مردم مشکلات مالی خود را برطرف کند باید حداقل با درج یک زیرنویس به بینندگانش این پیام را بدهد که در قبال صحت مطالب پخش‌شده هیچ‌گونه مسئولیتی ندارد وگرنه پخش چنین برنامه‌هایی هیچ معنایی جز بازی با سلامت بچه‌های مردم نخواهد داشت.
